Samenvatting
Als 2025 een stresstest was, dan zijn veel organisaties daar niet ongeschonden doorheen gekomen. Attackers gingen steeds sneller. Defenders hadden moeite bij te blijven. En regelgeving verdween van de achtergrond. Die schoof rechtstreeks de boardroom in.
Cyberrisico is geen theorie meer. Rapporteerbaar. En vooral: kostbaar.
In deze terugblik zie je wat écht veranderde. Hoe securityteams zich aanpasten. En wat bestuurders nú moeten prioriteren, voordat 2026 de druk verder opvoert.
Het 2025 Threat Landscape: wat er écht veranderde
AI-gedreven aanvallen werden de norm
In 2025 was AI geen toekomstscenario meer. Het werd een standaard wapen voor aanvallers. Aanvallen waren geautomatiseerd. Continu. Onpersoonlijk snel, maar persoonlijk raak. Phishing werd massaal gepersonaliseerd. Zogenaamde ‘reconnaissance’ (verkenning) en het vinden van kwetsbaarheden duurden geen weken maar, maar uren.
Verdediging kreeg het zwaarder. Niet alleen door slimmere aanvallen, maar doordat ze bleven komen. Zonder pauze. Zonder ademruimte.
Ransomware werd een eigen industrie
Ransomware was in 2025 geen incident meer. Het werd een businessmodel. Strak georganiseerd. Winstgedreven. Aanvallers werkten met vaste rollen en processen. Financiële motieven domineerden steeds meer sectoren.
Ransomware-as-a-Service verlaagde de drempel. Meer daders, meer aanvallen, meer druk. Het doel verschoof. Niet langer alleen verstoren, maar afdwingen: versleutelen, data stelen, en opnieuw.
Geopolitiek maakte van cyberspace een frontlinie
Cyberoperaties van staatsactoren werden zichtbaarder en agressiever. Energie, finance, telecom en media waren doelwit. Niet alleen om te ontregelen, maar om informatie te verzamelen, positie op te bouwen en invloed uit te oefenen.
Steeds vaker werden ook private organisaties onderdeel van geopolitieke belangen. Soms als doelwit. Vaker als tussenstation. De digitale grens is geen scheidslijn meer. Het is een actieve frontlinie.
Voor bestuurders betekent dit één ding: geopolitiek risico leeft vandaag de dag in de eigen IT-omgeving.
Cloud- en supply chain-aanvallen vergrootten de impact
Aanvallers werden geduldiger en strategischer. In plaats van goed beveiligde omgevingen te forceren, misbruikten ze vertrouwen. Denk aan cloud misconfiguraties, third-party APIs, SaaS-rechten, managed service providers en afhankelijkheden in de supply chain. Dit werden de entry points.
Eén gecompromitteerde leverancier was veelal voldoende om een domino-effect te veroorzaken. Het risico schoof door, omlaag in de keten.
Vertrouwen zelf werd het aanvalsvlak.
Defensive Trends in 2025: voortgang zonder voorsprong
Detectie werd beter, maar aanvallers bleven sneller
Verdediging ging vooruit. Scherper zicht, kortere reactietijden, meer controle over hybride omgevingen.
Maar het gat bleef. Automatisering hielp beide kanten. Alleen detectie bleek niet genoeg om het het tempo te winnen.
AI veranderde de verdediging, maar nam het niet over
Securityteams adopteerden AI wel degelijk. Het werd ingezet om afwijkingen vroegtijdig te detecteren, signalen op schaal te correleren en continue monitoring te realiseren. De meest volwassen organisaties zagen AI als strategische versterker, niet als vervanger. Menselijk oordeel bepaalde prioriteiten en koers; technologie schaalde analyse en uitvoering.
Verantwoordelijkheid bereikte het bestuur
De toegenomde regeldruk veranderde cybersecurity fundamenteel. Compliance verdween als adminstratieve oefening en werd een bestuurlijke realiteit. Cyberrisico kwam expliciet op de agenda van het bestuur te staan.
Wet- en regelgeving, frameworks en rapportageverplichtingen verankerden verantwoordelijkheid op directieniveau. De gevolgen van falen werden zichtbaar, toetsbaar en persoonlijk voor het management.
Daarmee verschoof cybersecurity governance. Het werd een verantwoordelijkheid van de directie. Niet langer alleen van IT.
Cyberrisico werd een meetbaar bedrijfsrisico. Direct verbonden met operationele continuïteit en het vertrouwen van investeerders.
BRIDGING THE GAP: SECURITY AND COMPLIANCE
Bekijk onze Threat Talks-aflevering over het overbruggen van de kloof tussen security en compliance.
Cyberverzekeringen als reality check
De snelle groei van cyberverzekeringen was niet te ontkennen. Ook verhoogden verzekeraars hun eisen fors. Door oplopende schadelast en toenemende regelgeving wilden verzekeraars eerst bewijs zien van echte weerbaarheid, voordat ze risico’s dekten.
Voor veel organisaties was dit een kantelpunt. Een cyberverzekering bevestigt een robuuste securitypositie, maar kan deze niet vervangen. Zonder solide basismaatregelen blijft risico onverzekerbaar.
Cybersecurity als vast onderdeel van de business
De meest volwassen organisaties stopten met het zien van cybersecurity als kostenpost. De securitypositie werd expliciet verbonden aan klantvertrouwen, merkreputatie en marktwaardering. Een zwakke security posture werd daarmee niet meer gezien als een technisch tekort, maar als een concreet bedrijfsrisico.
Dat verschoof het gesprek aan de bestuurstafel.
Wat cybersecurity-leiders kunnen leren van 2025
2025 maakte één ding onmiskenbaar duidelijk: de spelregels zijn veranderd.
AI versnelde het tempo van aanvallen. Geopolitieke spanningen vergrootten de blootstelling. Regelgeving nam elke twijfel over verantwoordelijkheid weg. Verdediging werd geavanceerder, maar de druk op organisaties nam structureel toe.
Overleven draait nu minder om het voorspellen van losse dreigingen en meer om aanpassingsvermogen.
Leiderschap betekent nu: continu toetsen of maatregelen nog werken, risico’s actief sturen op basis van realtime inzicht en cyberprestaties expliciet koppelen aan bedrijfsdoelstellingen.
Organisaties die dat beheersen, bewegen sneller dan hun concurrenten. Niet omdat ze minder worden aangevallen, maar omdat ze sneller kunnen bijsturen wanneer het misgaat.
Cybersecurity is niet langer alleen operationeel. Het is een strategisch bedrijfsmiddel.
Looking Ahead: waarom 2026 niet rustiger wordt
2025 maakte duidelijk dat oude aannames niet langer houdbaar zijn. Aanvallers bewogen sneller dan we bij konden benen. Betrokkenheid van leiderschap nam toe, simpelweg omdat het moest. Verzekeraars begonnen risico te prijzen op basis van aantoonbaar bewijs, niet op intenties of plannen.
Daarmee ging cybersecurity een fundamentele grens over. Het hield op een technologisch vraagstuk te zijn en werd een kerncomponent van bedrijfsweerbaarheid.
2026 zal het tempo niet verlagen. Integendeel. Het strategisch voordeel ligt bij organisaties die zich sneller kunnen aanpassen dan hun omgeving.
Omdat meerdere krachten tegelijk samenkwamen en elkaar versterkten. AI-aanvallen schaalden sneller dan verdediging. Ransomware professionaliseerde. Geopolitiek beïnvloedde direct het bedrijfsrisico. En toezichthouders en verzekeraars dwongen echte verantwoordelijkheid af. Cyberrisico was niet langer los te zien van bedrijfsresultaten.
AI versnelde alles. Phishing werd overtuigender. Verkenning ging sneller. Aanvalscycli werden korter. De echte verschuiving zat niet alleen in slimheid, maar in tempo en volume. Dat legde de beperkingen van handmatige en gefragmenteerde processen bloot.
Omdat verbetering aan één kant niet volstaat als de tegenpartij net zo hard automatiseert. Detectie en respons werden beter, maar aanvallers automatiseerden net zo hard. Zichtbaarheid zonder snelle actie bleek onvoldoende. Het voordeel bleef bij partijen die continu konden opereren en realtime konden aanpassen.
Cybersecurity verschoof van gedelegeerd toezicht naar directe verantwoordelijkheid. Regelgeving en rapportage koppelden cyberuitkomsten expliciet aan leiderschap. Cyberrisico werd een vast, bespreekbaar en meetbaar onderwerp in de boardroom.
Verzekeraars namen geen genoegen meer met intenties en documentatie. Dekking werd afhankelijk van aantoonbare weerbaarheid. Dat dwong organisaties om het verschil te zien tussen wat op papier stond en wat in de praktijk werkte.
De securitypositie werd een signaal van betrouwbaarheid en volwassenheid. Klanten, partners, investeerders en verzekeraars gebruikten die om risico en vertrouwen in te schatten. Een zwakke posture vertaalde zich direct naar financieel en reputatierisico.
Aanpassingsvermogen. Preventie. Continue validatie van maatregelen, realtime risicosturing en duidelijke eigenaarschap over cyberuitkomsten. Organisaties die sneller bewegen dan het dreigingslandschap bouwen structureel voordeel op.
